සඳ පෑයූ රැයක්......!

අපරදිගින් හිරු හැංගී ගිය විට
මුලු පරිසරයම අඳුරු වුණා
ඉර නැති අහසේ අඳුර මකන්නට
සඳු කුමරිය හෙමිහිට නැඟුණා

අහසේ සඳ සමගින් රජ කරනට
තරු කුමරියො වටේට පිරුණා
ගංගැ ඇළ දොළ එකලු කරන්නට
සඳකැන් ඒ අතරින් දිලුණා

රඟමඩලක් වූ ආකාශය දැක
තුරුලිය මනමත් වී නැටුවා
සුළඟට බියවී සිටි බකමූණන්
බියකරු වූ හඬකින් ඇඬුවා

සඳු කුමරිය සාගරයට එබිලා
මුලු සාගරයම පහන් කළා
සඳ එළියෙන් මනමත් ආකාසේ
යළි හිරු කුමරුට භාර කළා..

අම්මා

අරුත ආ                 සෙනෙහසේ

දරා දරුවන්                       කුසේ
ලෝකයම                  ලැබුව සේ
නැගී මුව                       මදහසේ

සදා නොවෙනස්               දෑසේ
ඒ නොවෙද                  අමරසේ
කියන්නේ කොයි           ලෙසේ
වදන් මදිවෙයි                  බසේ

විසල් සාගරය                     සේ
උතුම් ගුණ බොහෝ            සේ
සිතෙයි විටකදි               මෙසේ
දෙව් දුවක                     විලසේ

සුව සතුට                   නිදහසේ
නොමදවම                ලබනසේ
කවිපෙලක් වේ             මෙසේ
පතමි දෙව්                 අනුහසේ

ඔබ ලෙස වන්නෙමු....!

 මඩ පිරුණු විලක පිපි
රත් තඹරු මලක් සේ
අඳුරු විජිතයකදී
බිහිවුණා සඳක් සේ
සිහල කම රකිනු වස්
වීර සිංහලකු සේ
අන් දිරිය පුතුන් හා
බැඳුණි ඔබ දමක් සේ
ජීවිතය ගත කළේ
බ්‍රහ්ම්චරියකු සේ
එලෙස කැපවුණු නිසයි
සිහි කරන්නේ දෙසේ
උබේ නම අපගේම
විදු පියස වී මෙසේ
උත්සාහය තනන්නයි
දූපුතුන් ඔබ ලෙසේ...

රැඳී සිටින්න...!

 

 

රැඳී සිටින්න...!

කුමකටද..?

පුරුදු සෙනෙහස, සුවඳ

උණුසුම

සිනහව හා ජීවිතය

රැගෙන

එන තුරා ඔබ

වෙතට......

කවදාද...?

ඊළඟ

ආත්මයේ සිට

නිවන් දක්නා තුරුම

සසර ජාති ජාතිත්

උපදිනා

හැම ආත්මයකම......!

සුභ උපන් දිනක්...!

ආදරේ හිත පුරෝගෙන...

දෙතොලට හිනා ගෙනැවිත්...

මගේ ලොවට මහමෙරක් උන..

නුඹේ උපන් දිනය ඇවිත්...

ලගින් ඉඳ සුභ පැතුම්..

ගෙනෙන්නට නැති උනත්..

මම මෙහෙම ලියන්නම්...

නුඹ ලගයි හිත දැනුත්...

දිනේවා හැමදාම..

රැකේවා සුව සෙතත්...

විඳින්නට ලැබේවා...

ජය සතුට තව තවත්...

බාදාව, දුක, කඳුල..

ජීවිතේ බෝ ඇතත්..

නොසැලීම හිඳිනු මැන..

හෙවනැල්ල වී මගෙත්.......!

සයිබර් ප්‍රේමය.....

ඇය :
…නමත් හොද හිත ඇදෙන....
…හරිම handsome මුහුණ..
දළ ඇතෙක් පිට නැගුන...
…තකට තක මට කැපෙන...
…පිටරටක දිවි ගෙවන...
...PHD හැමතැනම...
…හරි ආදරෙන් දොඩන...
…පිනට මට මුණගැසුන...
…
…ඔහු :…
…cafe 1කට ගොහින...
…මුහුණු පොත වෙත එබුණ...
…වගෙයි ඈ රූ රැජින...
…කිසිදාක හමුනොවුන...
…මගේ පාලුව මකන...
…ඇන්දිලා chat කරන....
…ඔහේ ඇවිද කාලෙ කන...
…මට මදිද ඒ ටිකම....
…
…
…
…
…

කළකම් පලදේ...!

ඉහවහා ගිය මෙතින්..

සිටියාලු නාගයෙක්..

සිදුවීය අවසනේ..

බැදෙන්නට දර මිටක..

හොඳ උනා වැඩි කමට...

අයෙක් වෙත් ඒ සෑම..

ඒ තමයි සොබාදම..

පිනවමින් මනුසතුන්..

ආදරෙන් දිරි දුන්න..

ජීවිතේ ගෙන යන්න..

ගහකොළට, දිය ටිකට...

හිරු එළිය මද පවන..

කුසගින්න නිවුවාට..

මිලක් නැහැ කිසිදාක..

හෙවනක්ව උන්නාට...

පිපුනු මල්වල සුවඳ..

සිරි මවන වන සතුන්...

සියොත් ගී, මියුරු ඵල...

සිසිළ ගෙනෙනා නිල්ල..

දුන්නීය අලෝභව..

අසීමිත උවමනා..

වැඩි වෙමින් දිනෙන් දින..

වින කලා ගහ කොළට...

මත්වෙලා මිනිස් රැළ..

ලං වෙමින් E ලොවට...

මහා උස ගොඩනැගිලි..

යටකලා වන කැදලි..

ලෝකයක පවස නිවු..

දිය සිඳුණි උල්පතෙහි..

සොබාදම සෝ දුකෙනි...

ඇයිද මේ සා විපත්..

නුඹලාට කැඹුරුවෙමි..

නසන්නේ මා මෙලෙස..

කලාටද මොන වරද...

හඬයි ඈ ඇසුනාද..?

නැහැ වගේ ඇහෙන්නේ..

දුකක් නැත, වගක් නැත..

තව තවත් හැමදාම..

මා පෙලයි හිත් නැතිව..

නාගයට කල සේම..

නොහැකි තැන ඉවසන්න..

සැඟෙවුවා මිතුරු සිත..

නපුරු වී..චන්ඩ වී...

සැරසිලා සොබාදම..

මිනිස් ලොව පෙලන්නට...

කැළඹුවා මහ සයුර..
ඇහැරලා ගිනි කන්ද..
දෙදරවයි අහස් ගඟ..
දියෙන්, ගින්නෙන් සැණින්..
යටකලා මහ පොළොව..

විත්තිකරුවන් කවුද..

සිදුවෙනා විපත්වල..

වැරදි කල අපි අපිම..

අනේ මේ අවනඩුව..

දැන් කාට කියන්නද.........?